Sözün Körelmesi*

Hazırladığım alternatif listeleri blog üzerinden de paylaşacağım, bu ilk liste olsun. Keyifli dinlemeler. 

Kısa film serisi #8 | There She Blows, 2015

 Yönetmen: Alberto Molinari, Francesco Cabras

"Bir kadın ve erkek büyük boş bir resim tuvali taşıyarak ıssız bir kumsala varırlar. Adam, hiçbir iz bırakmayan bir fırça ve boya kullanan bir ressamdır. Kadın kumsalda bir teleskop ile dolaşıp ilham verecek bir şeyler aramaktadır. Denizde, içinde dört balıkçı olan küçük bir kayık vardır; en yaşlıları ufku taramakta ve denize bir şeyler fırlatmaktadır. Diğerleri ise ağlarını toplarlar. Akşam yemeğinde hepsi balıkçı sığınağında bir araya gelirler, ta ki fırtına ışıkları söndürüp bir sürprizi ortaya çıkarana dek."






Marta Gómez - La Ronda

La jetée, 1962



Yönetmen: Chris Marker

Allen Toussiant - St. James Infirmary

Nema-ye Nazdik, 1990



Yönetmen: Abbas Kiyarüstemi

La tierra y la sombra (Toprağın Gölgesinde) 2015

"César Augusto Acevedo´nun Cannes´da en iyi ilk filme verilen Altın Kamera dahil dört ödül alan filmi Toprağın Gölgesinde, ciddi bir hastalığa yakalanan oğluna bakmak üzere evine dönen bir adamı merkezine alıyor. Alfonso, 17 yıllık yokluğunun ardından eskiden yaşadığı yere döndüğünde eski hayatına dair her şey parçalanmıştır. Bu topraklarda tekrar kök salmak isteyen Alfonso ailesini içinde yaşadığı yokluğun pençesinden kurtarmaya çabalayacaktır. Acevedo´nun bir ressam gibi sınırlarını çizdiği görsel kompozisyonuyla gösterildiği festivallerde seyircinin içine işleyen filmi Toprağın Gölgesinde, dingin bir Latin Amerika alegorisi."

Fuocoammare (Denizdeki Ateş) 2016


Yönetmen: Gianfranco Rosi
"Çevreyolu belgeseli ile 2013 yılında Altın Aslan kazanan Gianfranco Rosi, Berlin´den Altın Ayı ile dönen yeni belgeseli Denizdeki Ateş'te günümüzün en acil ve en önemli toplumsal sorununa değiniyor. Film, özellikle Kuzey Afrikalı mültecilerin Avrupa'ya giriş noktası olan, İtalyan adası Lampedusa´da geçiyor. Rosi, adanın çeşitli sakinlerinin hayatını takip ediyor: bir balıkçı ailesi, bir radyo DJ´i, adada göçmenlerle ilgilenen tek doktor ve büyükannesi ve amcası ile yaşayan 12 yaşındaki Samuele... Bir anlamda filmin yıldızı olan Samuele´nin göz hastalığı, sapanla oynadığı oyunlar, hatta onunla ilgili hemen her şey Avrupa´nın göçmen sorununa yaklaşımıyla ilgili bir metafora dönüşüyor."

Asghar Farhadi: Semboller ve İşaretler Dünyasında Bir Büyük Sinemacı


Asghar Farhadi Antalya Film Forumu kapsamında Antalya’daydı.

Alin Taşçıyan’ın moderatörlüğünde gerçekleşen Ustalık Sınıfı oturumunda Ali Faurkhonde ardıl çeviri yaptı. 



Asghar Farhadi, Antalya Film Forum Direktörü Zeynep Atakan ile birlikte...


Burada olan herkese selamlarımı iletiyorum. Bu şehirde olduğum için çok mutluyum.

Burada kişisel deneyimlerimi paylaşacağım. Bana göre her sinemacının kendi kendisini bulması gerekir. Her sinemacının kendi yolu vardır.

Sinema türüm hakkında konuşmak istiyorum. Benim bazı filmlerimde sizi cezbeden bazı şeyler vardı ki, sizi burada ağırlıyoruz. Filmlerimdeki gerçeklik sizi cezbediyor olabilir.  Bazılarınıza drama ve hikaye ilgi çekici gelmiş olabilir. Örneğin Hitchcock filmleri sağlam bir drama üzerine kurulur. Ya da çok gerçekçi olup, belgesel yaklaşan filmler ilginizi çekiyordur; Kiarostami filmleri gibi.

Benim için en çekici taraf şu: Ben drama üzerine anlatılan filmleri izlediğim zamanlar, o karakterlerin gündelik hayatlarını merak etmeye başlarım. Tam tersine çok gerçekçi, belgesele yaklaşan filmleri izlediğimde de onların bir dramı olsun isterim. Yani ikisini birlikte görmek isterim. Aslında ben filmlerimde bu ikisini birleştirmeye çalıştım.

Gerçeklik nedir? Acaba bizim gündelik hayatımız mı? Gündelik hayat çekici mi? Bir sürü tekrardan oluşuyor bence hayat. Peki öyleyse biz neden gerçekliğe bu kadar önem veriyoruz. Size bir örnek vereyim, gerçekliğin ne kadar katmanlı olduğuna dair. Bir arkadaşınızla çay içmeye gidiyorsunuz. O daha erken gitmiş, siz gecikmişsiniz. Geldiğinizde, size yola çıkmaktan, başka yerlere gitmekten bahsediyor. Gündelik konuşmalar geçiyor aranızda. Bunlar bizim gündelik hayatlarımızın gerçekleri, sinemaya dönüşecek bir sahne değil gibi. Ama bir sonraki gün o arkadaşınızın öldüğünü düşünün. İşte o zaman, siz arkadaşınızın bir gün önce hep yolculuktan bahsettiğini söylersiniz. Bütün algı değişir. İşte bu gerçekliktir. Gerçeklikte bir sürü böyle işaret var ve biz onların önemi olmadığını düşünüyoruz. Ben bunları önemsiyorum.

Karakterlerimi öyle bir duruma getiriyorum ki, şimdiye ve düne bakmak istiyorum. Bütün değersiz gelen işaretlerin arasında bir anlam arıyor karakterlerim.

Şimdi iki kelimenin manası üstüne konuşalım:

Sembol: Arkasında bir anlam vardır. Örneğin beyaz güvercin farklı kültürlerde “özgürlük” anlamını taşır. Semboller hep sözleşme temelinde kurulmuştur. Farklı kültürlerde farklı anlamlar taşıyabilir. Sarı rengi benim kültürümde “şüphe” anlamına gelir. Taziye adındaki oyunumuzda şüphe içindeki karakterler hep sarı rengi giyer. Benim filmlerimde de inşaların evlerinin içinde sarı çok vardır. Ama bu rengin Çin’de bambaşka bir anlamı vardır. Sembollerle anlatmak sansürden doğmuştur. Ama bugün başka bir konu var: İşaret.
İşaret: Filmin içinde bir işaret gördüğümüzde gerçeklikten kopuk değildir aslında. Ama filmin bütününde yan yana koyduğumuzda bir bütün-anlam teşkil eder. Önrğin şehirdeki işaretlerden biri bizi bir yere götürmüyor. Şehir işaretlerinin bütününe bakarak yolumuzu buluyoruz.

Yani gerçekliği e, birden çok işaret bir araya gelerek buluşturuyor. Buluştuğunuz arkadaşınızın sözleri bir işaret hissi vermeyebilir. Ama bir gün sonra öldüğünü öğrendiğinizde, bir gün önce yaşanan bütün konuşmaları ölüme işaret olarak okuyacaksınızdır. Ben de filmlerimde böyle bir bütüne bakıyorum. Senaryolarımı yazarken de, bütün bu işaretlerin uyumuna önem verdim.

Örneğin son filmim “Satıcı”nın başında bir binanın yıkıldığını görürsünüz. Bu tek başına bir şey işaret etmiyor. Ama filmin tümüne baktığımızda, o binanın parçalanmış olması, filmdeki bütün ilişkilerin parçalanmasını çok iyi ifade ediyor.

Bazıları benim, bu işaretleri filmlerime sonradan soktuğumu söylüyor. Senaryoyu ilk yazdığımda işaretleri yerleştirmiyorum. Yazdığım senaryoya önce sadece gerçeklik içinde bakıyorum. Ama sonra, senaryonun içinde bu gerçeklikleri birbirine bağlayacak işaretleri yerleştiriyorum sonra.

Bu işaretleri koyarken, bu filmlerimin kimler tarafından izleneceğini hiç düşünmüyorum. O işaretlerle kendim için bir dünya kuruyorum.

Bir eve geliyorsunuz. Kapı kilitli. Dönmüyor. Bilinçaltınızda bir şeylerin iyi gitmediğine dair. İşaretler oluşuyor. Evin bahçe duvarı kırık. Giderek tedirgin oluyoruz. Ondan sonraki işarette iki çocuk aileden uzaklaşıp deniz kenarına gidiyor. İyice tedirgin oluyoruz. Çocuklar evin içine girdiğinde her şeyin kırılmış olduğunu görüyoruz. Tedirginliğimiz artınca, kısa sürede kötü bir şey olacağını biliriz.

Örneğin biri rüyasında dişlerinin düştüğünü görüyor. Bizim kültürümüzde bu ölüm anlamına gelir. Filmde o ölüm kısa süre içinde gerçekleşecektir.

Bu örnekleri hep işaretlerin benim için önemini anlatmak amacıyla veriyorum.

Son filmimde bir sahne var: Dolmuştaki kadın yanındaki kişiden biraz toparlanmasını istiyor. O kişi utanıyor. Ama burada anladığımızdan-gördüğümüzden değil hissimizden bahsediyorum. Hemen ardından gelen tiyatro sahnesinde aşağılanan bir kadın oyuncu kendini kötü hissediyor. Bu işaretler öyle bir yere gidiyor ki, bir gece ansınız biri bunların evine giriyor. Bütün bu hisler, filmin baş karakterine kadar uzanıyor. Bu duygu sürekliliği film boyunca devam ediyor.

Bir filmi yaparken, seyircinin yönetmenle aynı işaret yorumlamasına ulaşmasını beklemememiz gerekiyor. Her seyirci farklı bir yoruma ulaşabilmeli.
Günümüzün sinema seyircisi, yönetmenle “göz seviyesinde” bir ilişki kuruyor. Zaten günümüzün yönetmeni, sinemanın başlangıç yıllarının tersine “ders vermek” amacıyla film yapmıyor.

Farklı izleyiciler farklı yerlerden izlemek isteyebilir. Kimi sosyolojik, kimi siyasal, kimi ahlakçı. Bu seyirciye kalmış bir şey. Bu dediklerim korkutucu olabilir. Biz bir yönetmen olarak bütün bu perspektifleri mi bilmeliyiz yani? Hayır. Biz sadece hayatı bilmeliyiz. Çünkü bütün bunların doğuş yeri hayat.

Bazen bir seyirci benim filmimle ilgili, benim hiç düşünmediğim bir konuda yorum yapabilir. Benim düşünmediğim bir sonuca ulaşmış olabilir.

Bir film bize ne yapar? Bizi üzer ya da sevindirir. Ya da ikisini birlikte yapar. Eğer film bununla kalırsa, filmi unutacağız demektir. Eğer sevinç ya da üzüntü düşünceye dönüşürse o film kalıcı olabilir.

Filmin sonunda sizi düşünmeye iten bir soru işareti olmalıdır.

Günümüzde filmler farklı ortamlarda seyrediliyor. Benim isteğim sinema perdesinde ve toplu bir şekilde izlenmesidir. Sinemada izleyip bir arkadaşıma önerdiğim filmi, arkadaşım DVD ile izlediyse aynı enerjiyi almamış olur. İzleme dinamiklerimiz farklıdır. Sinemada izlemek bir toplu ayin gibidir. MA teknolojik değişimin önüne geçemeyiz. Bu değişim perdelerin ve sinemaların daha da küçülmesine neden olur.

Umarım biz yaşadıkça sinemalar kalır. Biz öldükten sonrasını bilemeyiz.

Tiyatroyla tanıştıktan sonra edebiyata ve şiirle olan ilgim arttı. Bu konuda çok güçlü bir kültürün içinde geliyorum.

Bir yönetmen kendi ülkesinde yaptığı filmleri bütün kalbiyle yapar. Ama başka bir ülkede film yapmaya başladığında zeka da giriyor devreye. Başka kültürlerde film yapmanın farkıdır bu. Bazı izleyiciler daha çok duygu ister ama bazılar da mantığı arar daha çok. Ben her iki seyirci kitlesini de gördüm ve yaşadım. Peki ben neden başka ülkelerde film yapıyorum. Daha global olmak için değil. Aslında global olmak için daha yerel olmak lazım. Ben sadece yeni tecrübeler olsun diye yapıyorum. Risk almak istiyorum.

“Bir Ayrılık” başarılı oldu ve konuşuluyordu. Sürekli seyahat halindeydim. Ve otel odalarında “Geçmiş” filminin senaryosunu yazıyordum. Bu filmle risk almak istiyordum. Ama hiçbir zaman hayatımda Fransa’da film yapacağımı düşünmüyordum. Bir akşam Tahran’da bir arkadaşımın evinde gittim. Bana Kanada’ya gittiğini söyledi. On beş sene önce ayrıldığım kadından resmen boşanmak için gidiyorum dedi. Ve Kanada dönüşü o kadınla iki hafta aynı evde yaşadığını söyledi. Ben de bu konudan kopamadım. Bu süre boyunca hep geçmişle ilgili konuşacaklarını düşündüm.

Bir filmimin sonunu nasıl bulurum? Bazıları filmlerimin açık bir sonu olduğunu düşünür. Önceleri bu yorumu sevmiyordum. Benim filmlerimin iki başlangıcı ve bir sonu vardır. Son denilen şey, insanların kaderlerinin değişmesidir. İki başlangıç nedir? Biri filmin ilk dakikalarında gördüğümüz başlangıç. Diğeri de filmin sonunda gördüğümüz başlangıç. Bu açık bir son değildir. Filmin yeniden zihninizde başladığı andır.

Hikaye ipten bir askıdır. Bu ipin bir ucu bir duvara, diğer ucu öbür duvara asılır. Ve üstüne elbiseler asarız. Bir son bağlamazsak elbiseler asılamaz, düşer. Hikayenizi yazarken her zaman bir son bulundurun aklınızda. Belki bu gerçekten kullanacağınız son değildir. Belki değiştireceksiniz ama kalemi her elinize aldığınızda bu sonu düşünün. Son olmadan bir senaryo yazamayız.

Yazmak isteyenlere bir önerim var. Anlatmak istediğiniz hikayeyi çevrenizdekilere üç satıda anlatabilin. Ve bu üç satırda başlangıç-orta ve son olsun. Başlayıp da sonu ne olacak bilmiyorum, diyemezsiniz.

Filmlerimde olaylara/ durumlara ve karakterlere anlatıcı mesafesiyle yaklaşırım. Mezar taşıma bir şey yazılacaksa karakterlerime mesafe konusunda yazılmalı. Bu mesafeyi hiç kaybetmedim. Peki nasıl? Herke iyi değildir. Ben bütün karakterlerime zaman veriyorum ve onların kendilerini müdafaa etmelerine alan tanıyorum. Bütün film boyunca yanlış davranmış bir karakterim olabilir. Ama yönetmen olarak ona zaman vermeniz gerekir. Bütün karakterlere eşit fırsat vermelisiniz. Benim eşit mesafe dediğim şey o fırsattır. Karakterlerimiz, onlarla empati kuracak kadar zaman tanımalıyız.

Benim yapmış olduğum bütün filmlerde bütün karakterlerimle empati kurulur. Bu benim yasam.

Eğer siz karakterleri iyi ve kötü diye ayırırsanız seyircinin zihnine güvenmemiş olur ve onlara güvenmemiş olursunuz. Yönetmen olarak seyirciyi sınırlamazsanız, iyiyle kötü arasındaki savaştan ziyade bir nokta yaratırsınız. İyiyle iyi arasındaki savaşı kim kazanacak der seyirci.

Örneğin “Bir Ayrılık”ın başlangıcında kamera yargıcın yerinde oturur. Seyricinin oturduğu yerdir orası.

Kadın ve erkek hakkında neler düşünüyorum? Niçin dünyayı kadın ya da erkek açısından görelim. Bizim kültürümüzde böyle olması gerekirken, bana Batı’da daha çok gelir bu sorular. Ben yazarken kadın ya da erkek diye düşünmem; yazdığımı insan olarak görürüm. İnsanları kadın ya da erkek olarak ayırmanın bir saygısızlık olduğunu düşünüyorum. Ben karakterlerimi birbirlerinden cinsiyet temelli ayırmam. Evet, kadın ve erkeğe ait farklılıklar vardır. Benim filmlerimdeki kadınlar daha ileri bakar. Erkekler ise daha çok geçmişte olan bitenle ilgilenir. Bunun nedenini şöyle buldum. Kadınlar doğurgan oldukları için daha çok geleceğe bakıyor. Erkekler ise daha çok çalıştıkları toprağa, yere ve geçmişe bakıyor.

Bence Ingmar Bergman nedir? Beni çok etkilemiş bir yönetmen. Beni hayrete düşürebiliyor her seferinde, bu kadar katmanlı karakter inceleyebilmesi benzersiz. Bergman’ın “Utanç” filmini izlediğimde, yazdıklarımın ona ne kadar yakın olduğunu hissetmişimdir. Ben de bu filme saygımdan bir filmimde karakterlerimden birinin odasına bu filmin posterini astım. Bergman’ın yerinin doldurulamayacağını düşünüyorum.

“Bir Ayrılık” filmindeki küçük kız benim kızım. Şimdi büyüdü ve benim en büyük eleştirmenim. Kızım en sevdiği filmimin “Geçmiş” olduğunu söylüyor. Bu övgü, bu filmi çektiğim için mutlu olmama yeter.

Hareketli kameranın hayatımızdaki karşılığı önemli. Savaşları izlemeye başlamamızla, hareketli kameranın gerçekliğine inanmaya başladık. Savaşlar ve savaşları anlatan belgeseller. Kamera ne zaman titrese, onun gerçek olduğuna inanıyoruz. Oysa gerçeklikte gözümüz daha çok "dolly" hareketi gibi bir görüntü sunuyor bize.

Batı sanatında sanatçı kendini göstermeye çalışır. Doğu sanatında ise sanatçı kaybolmaya çalışır. Batı sanatındaki bir eseri değerlendirirken, imzadan ayrı düşünemezsiniz. Doğu'da böyle değildir. Sanatçı aradan çıkar.

Tiyatro geçmişimden dolayı provayla çalışmaya çok alışkanım. Ama her oyuncunun farklı bir prova anlayışı vardır. Bazıları çok duygusal, bazıları çok mantık çerçevesinde davranır. Ben oyuncularla işimi çekimden önce bitiririm. 

Kaynak: filucusu.blogspot.com

Black Mirror 3. Sezon

Dibe Vuruş, Artırılmış Gerçeklik, Sus ve Dans Et, San Junipero, Acımadan Öldürmek ve Sosyal Linç isimleriyle toplam 6 bölümden oluşan 3. sezonu aşağıdaki bağlantılardan izleyebilirsiniz. İyi seyirler.



1. Bölüm (Nosedive / Dibe Vuruş)




2. Bölüm (Playtest / Artırılmış Gerçeklik)




3. Bölüm (Shut Up and Dance / Sus ve Dans Et)



4. Bölüm (San Junipero)



5. Bölüm (Men Against Fire / Acımadan Öldürmek)



6. Bölüm (Hated in the Nation / Sosyal Linç)

Bulantı, (2015) | Replik

Þrestir / Sparrows (Serçeler) 2015

Yönetmen: Rúnar Rúnarsson
Büyüme konusuna Kuzeyin nefis manzarası eşliğinde şiirsel bir bakış.

"Serçeler'in açılış sahnesinde ilk gördüğümüz şey filme ismini veren kuşlar değil, kilise korosunda şarkı söyleyen melek yüzlü, tiz sesli bir genç. Ari on altı yaşındadır, Reykjavik'te annesiyle yaşamaktadır. Bir gün aniden babası Gunnar'ın yanına, Westfjords'a gönderilir. Bundan sonrası babasıyla ilişkilerini yeniden gözden geçirmeleriyle, değişen manzara ve farklılaşan çevresi karşısında hissettiği yalnızlıkla ilgilidir. Masumiyetin kayboluşu, insanın doğa karşısındaki hali, erkekliğin kodları ve büyümenin sancıları en hüzünlü halleriyle karşımızda." ifistanbul

Night On Earth, 1991


Yönetmen:  Jim Jarmusch


Dünyada bir gece ve aynı gecede dünyanın beş büyük şehrinde (Los Angeles, New York, Paris, Roma ve Helsinki), beş farklı taksi şoförü ve yolcularının maceralarından kesitler izlediğimiz bu film Jim Jarmusch’un sade anlatımıyla bizi yaşamın ayrıntılarına odaklıyor. Hayat koşuşturmasının içinde her karakterin başka başka dert ve uğraşlarını izlerken birçok farklı oyuncu (Winona Ryder, Gena Rowlands, Lisanne Falk, Roberto Benigni, vb.) performansıyla karşılaşma şansı buluyorsunuz. Bölüm çekimlerinin bu şehirlerin kendi dillerinde yapılması da ayrı bir önemli ayrıntı. Ayrıca film boyunca süren Tom Waits müzikleri de Night On Earth öykülerine oldukça yakışıyor. (Film Hafızası)


1 dakikalık kesitler


flood'un devamı için>> 

Sıralı liste;

1) Last Of Songs - No More Blues
2) Rupa & The april fishes - Maintenant
3) Kirsty McGee - Sandman
4) dEUS - Nothing Really Ends
5) Aino Venna - Waltz to Paris
6) Susheela Raman - Bliss 
7) Cat Power - The greatest
8) Gordon Gano & Linda Perry - So it Goes
9) Lhasa de Sela - La marée haute
10) Hindi Zahra - Un jour
11) Françoise Hardy - Le Temps de l'amour 
12) Michelle Gurevich - My Familiar Unfamiliar
13) Keren Ann - where no endings end

14) Sharon Van Etten - Taking Chances
15) Soley - The Sun Is Going Down II
16) The Handsome Family - Far From Any Road
17) Girls in Hawaii - Misses

Kısa film serisi #7 | Colour Bleed (2011)



Birçok filmin görsel efektlerinde imzası olan Polonyalı yönetmen Peter Szewczyk bu kısa filminde renkleri merkeze almış.  Krakow şehrinde çekilen sokak sahneleri, "Schindler’in Listesi" filminin çekildiği alanlarda çekilmiş. 7 dakikalık aşırı doz görsellik. İyi seyirler. 


Koca Dünya (2016) Fragmanı Yayınlandı



Dünya prömiyerini Venedik film festivalinde yapan Reha Erdem'in yeni filmi Koca Dünya'nın fragmanı yayınlandı.



Renè Aubry - Non ti amo più

Caro Diario, 1993


   Yönetmen: Nanni Moretti  FRAGMAN>>>





Dikanda - Ajde Jano

Julieta, 2016



Yönetmen: Pedro Almodóvar  | Fragman>>>

Los lunes al sol, 2002

                                                                                                                           

Yönetmen: Fernando León de Aranoa  |  FRAGMAN>>>


Nick Cave and the Bad Seeds- We No Who U R

Chinawoman - Montreal Love Theme

Control, 2007


   Yönetmen: Anton Corbijn  |  FRAGMAN>>>

Jessica Lea Mayfield - Bible Days

Das Weisse Band, 2009


   Yönetmen: Michael Haneke  |  FRAGMAN>>>

Filantropica, 2002


   Yönetmen: NAE CARANFİL  |  FRAGMAN>>>




Naked, 1993


   Yönetmen: Mike Leigh  |  FRAGMAN>>>





Kris Kristofferson - Casey's Last Ride

Chinawoman - Nothing to talk about

Zeki Demirkubuz'dan "güzel sanatlar" üzerine

Only Lovers Left Alive (2013)


Tereddüt, 2016



Yeşim Ustaoğlu'nun yeni filmi Tereddüt dünya galasını Toronto Film Festivali'nde yapacak. Funda Eryiğit, Ecem Uzun, Mehmet Kurtuluş, Okan Yalabık ve Serkan Keskin'in rol aldığı film Anadolu kasabasında yolları kesişen iki kadının hikayesini anlatıyor. 




Fragman:

The Double, 2013


    Yönetmen: Richard Ayoade | Fragman>>>

The Shins - Gone for Good

Yozgat Blues, 2013


   Yönetmen: Mahmut Fazıl Coşkun  |  FRAGMAN>>>

Savages - Marshal Dear

Mr.Robot (2. Sezon 3. Bölüm)





The Wilhelm Scream feat. Megan Washington

Trainspotting 2'den İlk Teaser Yayınlandı


Irvine Welsh’in aynı adlı romanından 1996 yılında Danny Boyle yönetmenliğinde beyazperdeye uyarlanan Trainspotting 20 yıl aradan sonra efsane kadro ile 27 Ocak 2017 tarihinde izleyenlerin karşısına çıkacak.

 Yayınlanan teaser'da Renton, Sick Boy, Begbie ve Spud’ı trenin karşı tarafında görüyoruz -malum onlar hep yolun karşı tarafında olmayı seçtiler.




Mr.Robot (2. Sezon 2. Bölüm)



Machuca, 2004


   Yönetmen: Andrés Wood  |  FRAGMAN>>>






Mr.Robot (2. Sezon 1. Bölüm)

Mr. Robot'ın 2. sezonu başladı, benim gibi merakla bekleyenlere gözümüz aydın diyeyim.

Kısa film serisi #6 | Steve (2010)



Yönetmen: Rupert Friend


Oyuncular:
Keira Knightley, Tom Mison ve Colin Firth.


"Steve, çay için gelen bir adamın hikâyesi..."


Son Dönemde Merak Ettiğim 10 Film [2]



Emmanuelle Bercot'nun 2015 Cannes Film Festivali'nde "En İyi Kadın Oyuncu" ödülünü aldığı film. Gerçi ben filmde daha çok Vincent Cassel ve Louis Garrel'i merak ediyorum.




Juliette Binoche var, gerisi lafügüzaf.




Venedik ve Toronto film festivallerinde gösterildiğinde eleştirmenler "eşsiz bir mücevher" olarak bahsetmiş. Fazlasıyla gerçek ve rahatsız edici duruyor.





İran'da kadın olmak temalı bir başka film. Fakat özgün ve minimalist bir bakışın hakim olduğu görülüyor. Bu filmin soundtrack'ini bir türlü bulamadım.




Gençlik filmlerini severim. Sovyetler sonrası Gürcistan'daki gençlerin durumunu merkeze oturtan bir film.




Bu yılki festivalde en çok merak ettiğim filmdi. Yönetmen Celia Rowlson-Hall'ın ilk uzun metraj deneyimi. Daha önce 50'yi aşkın kısa film yazıp yönettiğini öğrenince vimeo'dan bir şeyler bulup izledim. Ayrıca Gaspar Noé ve Lena Dunham gibi yönetmenlerle de çalışmış, fakat kesinlikle kendine has bir tarzı var.





Yönetmen  Gianfranco Rosi günümüzün en önemli toplumsal konusu olan mülteci sorununa değinmiş.




Görünen o ki Michael Moore yine provokatif bir belgesel filmle karşımızda: Şimdi Nereyi İşgal Edelim?



“İnsanlar ne zamandan beri dünyada… Peki, ne kadar zamandır elektrikle yaşıyoruz?” Apokaliptik bir atmosferde hayatta kalma mücadelesi.




“Beni alır mıydın? Her halükârda satılığım zaten.” 
Sonita, Afganistan’dan Tahran’a mülteci olarak girmiş, sekiz senedir annesini görmemiş, İran’da Afgan bir kadın olarak yoksulluk içinde yaşıyor ve kanunen yasak olmasına rağmen kayıt yapacak birilerini arıyor.

Zerkalo (Ayna) 1975

Cosines - Our Ghosts

Kuzey Londra menşeli hoş bir indie-pop grubu: Cosines. Parçanın yer aldığı "Oscillations" isimli albümlerini dinlemenizi öneririm.

Beauville - Letting In

Michael, 2011


   Yönetmen: Markus Schleinzer  FRAGMAN>>>

Gelecek Uzun Sürer, 2011

Kısa film serisi #5 | Voyage d’affaires (İş Seyahati) 2008



Yönetmen: Sean Ellis



Senaryosunu yazıp, yönetmenliğini üstlendiği Sean Ellis'i daha önce Cashback ve The Brøken filmlerinden hatırlıyoruz. Bu kısa filminde kamera önünde Guillaume Canet ve Melanie Laurent'ı görüyoruz. 


Fleet Foxes - Blue Ridge Mountains

Kısa film serisi #4 | Hotel Chevalier (2007)

Yönetmen: Wes Anderson

"Film, Darjeeling Limited filmindeki kardeşlerden Jack ve kendisini Paris'te ansızın ziyaret eden eski kız arkadaşı (Natalie Portman) arasındaki ilişkiyi yansıtıyor. The Darjeeling Limited’den de bağımsız düşünüldüğünde, neredeyse cinsiyetleri ve karakterleri yer değiştirmiş ve duygusal anlamda oldukça gaddar iki eski sevgilinin uzun zaman sonra gerçekleşen buluşmasını, Wes Anderson’a has masalsı bir atmosferde izleme şansı buluyoruz."


Belgica (2016)

Love Like Birds, EP (2011)

Belçika (Gent) çıkışlı alternatif grubun 5 parçadan oluşan EP'si kulaklarınızda. 



The XX - Missing

Kısa film serisi #3 | Curfew (2012)




Yönetmen: Shawn Christensen



"2013 yılı Oscar ödül törenlerinde en iyi kısa film dalında ödülü kucaklayan Curfew’in yönetmenliğini Shawn Christensen yapıyor. İntiharın eşiğindeki Richie kız kardeşinden adeta hayat kurtarıcı bir telefon çağrısı alır. Yeğeni Sophia ile oldukça eğlenceli birkaç saat geçiren Richie, planlarını ertelemek zorunda kalır."



Yunan Yeni Dalga


Djelem Djelem - Barcelona Gipsy Klezmer Orchestra