Viskningar och rop, 1972 (Replik)

Buraya gel, Marie. Kendine aynada bak. Çok güzelsin. Önceden olduğundan da güzelsin. Ama çok da değiştin. Nasıl değiştiğini görmeni istiyorum. Şimdi gözlerin yandan, hızlı bakışlar atıyor. Eskiden düz bir şekilde açık ve dürüst bakardın. Tenin solmuş, makyaj yapıyorsun. Zarif, geniş alnında kaşlarının üstünde dörder çizgi var. O kırışıklar neden oldu biliyor musun?

- Hayır.

Kayıtsızlık, Marie. Ve gözlerinin altına bak. O keskin ama zor fark edilir çizgiler, senin sabırsızlığını gösteriyor.

- Bütün bunları yüzümde gerçekten görüyor musun?

Hayır, beni öptüğünde hissediyorum. 

- Benimle dalga geçiyor olmalısın. Kanıtlar ortada, görünüyor.

Gerçekten mi? Nerede?

- Kendinde. Çünkü sen ve ben birbirimize çok benziyoruz.